Łóżko dla psa. W jakim czuje się najlepiej?
Nie ma nic bardziej relaksującego i regenerującego niż dobry sen. Wiedzą o tym zarówno ludzie jak i psy.
Oparzenia u psa. Co robić?
Do oparzeń u psów może dochodzić po kontakcie z różnymi przedmiotami gospodarstwa domowego. Możemy je podzielić na: termiczne – spowodowane wysoką temperaturą. Dochodzi do nich najczęściej po kontakcie psa z ogniem lub wrzącą wodą. elektryczne – powstają na skutek przepływu przez ciało psa prądu elektrycznego. Najczęstszą przyczyną jest niezabezpieczona instalacja lub piorun. chemiczne – spowodowana działaniem środków chemicznych o żrącym działaniu ( np. kret). Połknięcie przez psa takiej substancji może wywołać ciężkie oparzenie błon śluzowych, narządów wewnętrznych a w konsekwencji śmierć. Lekkie oparzenia można leczyć w domu gdyż powodują tylko powierzchowne uszkodzenia skóry, ciężkie natomiast będą wymagały natychmiastowej wizyty u weterynarza. Stopień oparzenia u psów Ciężkość oparzeń można określić po następujących obajwach: I stopień – oprócz objawów bólowych będą miały zaczerwienioną skórę w miejscu poparzenia. Ten rodzaj oparzeń goi się szybko i zwykle nie wymaga interwencji lekarza weterynarii. II stopień – charakteryzuje się powstawaniem na skórze pęcherzy z płynem. Ten rodzaj oparzeń goi się długo i jest narażony na infekcję, stąd konieczna może być antybiotykoterapia. III stopień – obejmuje naskórek, warstwy skóry właściwej jak i tkanki podskórne. Oparzenia te powodują martwicę skóry a w konsekwencji utratę czucia miejscu narażenia. Oparzenia III stopnia są bezpośrednim zagrożeniem życia i w późniejszej rekonwalescencji mogą wymagać przeszczepu skóry. Pierwsza pomoc w przypadku oparzenia się psa Należy pamiętać, że na oparzone miejsce nie można stosować maści, kremów czy masła. Takie działanie nie pomoże w żaden sposób a może niepotrzebnie zanieczyścić ranę. Wszystko co będzie Ci potrzebne to zimna woda i jałowy opatrunek. Oparzenie płynami lub gorącym przedmiotem – miejsce narażenia schładzaj przy pomocy strumienia zimnej wody przez około 20 minut, następnie załóż jałowy opatrunek. Oparzenia chemikaliami – jeśli pies poparzy sobie skórę możesz spłukać miejsce zimną wodą. Musisz jednak uważać aby przez to działanie środki chemiczne nie przeniosły się w inny obszar ciała (np do oczu). W przypadku wypicia przez psa detergentu, wizyta u weterynarza jest nieunikniona. Oparzenia elektryczne – zanim podejdziemy do psa musimy upewnić się czy jest bezpiecznie a więc czy urządzenia elektryczne które spowodowały uraz są wyłączone. Oparzenie elektryczne zabezpieczamy tak samo jak termiczne – chłodzimy zimną wodą a następnie opatrujemy jałową gazą i bandażem. Kiedy dojdzie do oparzeń II i III stopnia a w konsekwencji znacznego uszkodzenia skóry, Twoim zadaniem będzie zabezpieczenie rany jałowym opatrunkiem i natychmiastowe udanie się do lecznicy weterynaryjnej. Leczenie weterynaryjne oparzeń u psa W przypadku poważniejszych oparzeń, weterynarz wykonuje szereg badań diagnostycznych aby zastosować efektywne leczenie. Badania krwi u psów z ciężkimi oparzeniami, pozwalają ocenić poziom białka i elektrolitów we krwi oraz stan narządów wewnętrznych. W wyniku oparzeń organizm psa, traci znaczne ilości płynów, regularna kontrola ciśnienia pozwoli weterynarzowi skorygować niedobory. Agresywna płynoterapia może być jednym z pierwszych zaleceń lekarza. Psy podobnie jak ludzie odczuwają ból dlatego nie można zapominać o jego zapobieganiu. Weterynarz zastosuje dożylne lub domięśniowe środki przeciwbólowe. W uszkodzonej skórze może dojść do nadkażeń bakteryjnych stąd częsta decyzja o wdrożeniu antybiotykoterapii. W dalszej części leczenia, nasi czworonożni przyjaciele mogą wymagać żywienia i dostarczanie płynów za pomocą strzykawki, regularnej zmiany pozycji (w przypadku psów leżących) aby nie dopuścić do powstania odleżyn oraz cyklicznego zmieniania opatrunków. Zapobieganie oparzeniom u psów Pamiętaj, że psy są z natury ciekawskie i chętne do dotykania i próbowania nowych, często niebezpiecznych rzeczy. Trzymaj psa z daleka od kuchenek, grilli i innych źródeł otwartego ognia, niosąc wrzącą wodę odsuń psa aby nie kręcił się pod nogami, pamiętaj o zabezpieczeniu wszystkich chemikaliów jakie znajdują się w pomieszczeniu – pies nie może mieć do nich dostępu.
Legowisko dla psa na zewnątrz
Lato nadchodzi wielkimi krokami, na zewnątrz zapach grilla i skoszonej trawy mieszają się wzajemnie. W taką pogodę większość wolnego czasu spędzamy na dworze a wraz z nami nasi czworonożni pupile. Przeczytaj jakie posłanie będzie najlepsze i umili psu wspólny wypoczynek na tarasie. Wypoczynek na zewnątrz a deszcz W upalne dni, częstym zjawiskiem atmosferycznym są przechodzące burze, po których przyjemnie jest wyjść na zewnątrz. Co to ma wspólnego z legowiskiem dla psa? Otóż wiele! Tkaniny w popularnych legowiskach potrafią chłonąć wodę jak gąbka. Jeśli położysz takie posłanie na mokrym tarasie lub trawniku po chwili poduszka w środku będzie przemoczona. A jak wiadomo wilgotne środowisko i zanieczyszczenia przynoszone przez psa to idealne miejsce do rozwoju bakterii. Rozwiązanie? Legowisko dla psa na zewnątrz musi mieć spód uszyty z wodoodpornej kodury. Legowisko na tarasie a słoneczny dzień Piękna pogoda na zewnątrz, żar leje się z nieba Twój pies chce odpocząć po zabawie jednak nie może wejść na swoje posłanie bo mógłby się poparzyć? Znasz to wchodząc w gorący dzień do samochodu z skórzaną tapicerka? Oczywiście tak. Rozwiązanie? Wybierz legowisko uszyte z materiałów, które nie będą się nagrzewać. Skóra lub ekoskóra całkowicie odpada, dlatego szukając legowiska na zewnątrz asortyment z linii elegant plus nie będzie odpowiedni. Wiadomo także, że czarny kolor pochłania promienie słoneczne znacznie bardziej niż inne kolory, stąd postawić należy na jasne barwy. Tkanina DOT lub SUN w jasnych kolorach wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Silny wiatr a stabilność posłania Lato to też dni z silnymi porywami wiatru. Co jeśli zapomnisz zabrać legowisko z tarasu a nadejdzie burza z silnym wiatrem? Najprawdopodobniej będziesz go szukać na posesji sąsiadów. Rozwiązanie? Materiał służący do wypełnień to zazwyczaj granulat pianki a w lepszych posłaniach kulka silikonowa, która jest miękka ale ze względu na swoją wagę sprawia że całe posłanie waży około 1-2 kilogramów. Najlepszym wyjściem z sytuacji jest kupno legowiska, którego boki wypełnione są zmieloną owatą. Ten materiał nadaje posłaniu wizualnie masywności a ich waga przekracza nieraz 10 kg. Zastosowaliśmy takie rozwiązanie w naszych produktach co znacznie wyróżnia je na tle konkurencji. Zabawa na zewnątrz to większa ilość zabrudzeń w legowisku Pies, który biega na zewnątrz, wskakując co jakiś czas do swojego posłania, wnosi do niego ziemie, piasek, trawę i inne zanieczyszczenia. Rozwiązanie? Jeśli leżanka się zabrudzi trzeba ją wyprać. Kupno legowisko z całkowicie ściąganym pokrowcem z boków i poduszki, to najbardziej praktyczne wyjście z sytuacji. Szybkie pranie w 30 stopniach i można wracać do czystego posłania. Na poduszce jest zbyt ciepło W ciepłe dni, nasz pies szuka schłodzenia. Jednak gruba poduszka, wyścielająca legowisko może dawać wręcz odwrotny efekt. Rozwiązanie? Rozbieralne legowiska posiadają wyjmowaną poduszkę, a w jej miejsce aż prosi się włożyć matę chłodzącą, która da upragniony chłód dla czworonoga. Legowisko do ogrodu czyli dodatkowy wydatek Jedno posłanie w domu a osobne na zewnątrz to bez wątpienia nie mały wydatek zwłaszcza gdy stawiamy na produkty najwyższej jakości. Rozwiązanie? Mata dla psa spisze się idealnie jako leżanka, którą można położyć na tarasie czy trawie a jej cena jest znacznie niższa niż legowiska. Maty, które posiadamy w ofercie uszyte są z 3 warstw: Wodoodporna kodura Owata Tkanina tapicerska Dzięki temu dobrze izolują ciało psa od zimnego i mokrego podłoża. Dodatkowa ozdoba tarasu Twój taras to pierwsze co rzuca się w oczy kiedy ktoś mija Twój dom? Może świetnie komponuje się z zaprojektowanym ogrodem, a nie dawno kupiłaś komplet nowych mebli tarasowych? Zastanawiasz się czy legowisko będzie dobrze komponowało się z tym co stworzyłaś? Rozwiązanie Obecnie na rynku jest bardzo duży wybór legowisk dla psów. Kupując produkty szyte ręcznie, masz pewność, że otrzymasz leżankę wysokiej jakości. Małe łóżeczko dla psa wygląda uroczo a szeroki wachlarz kolorów, jaki posiadamy w naszym asortymencie, pozwoli idealnie je wkomponować w Twoją wizję wymarzonego tarasu. Kiedy już wybierzesz jaki legowisko będzie najlepsze dla Twojego psa do odpoczynku na świeżym powietrzu. Warto pamiętać o kilku drobnych ale istotnych rzeczach a mianowicie: Jeśli to możliwe ustaw je w zacienionym miejscu Psy na zewnątrz zazwyczaj bawią się a poprzez wysiłek szybciej tracą płyny. Pamiętaj aby Twój pupil miał zawsze dostęp do świeżej wody. Ze względu na niewielkie rozmiary, posłanie warto na noc schować do środka, jednak jeśli tego nie robimy to przed wyprowadzeniem psa warto sprawdzić czy w środku nie znajdują się owady, które w nocy mogły uznać posłanie za schronienie.
Robaki u psów. Kiedy odrobaczyć szczenięta.
Nie od dziś wiadomo, że posiadanie psa to ogromny obowiązek, a na nowego lokatora trzeba się odpowiednio przygotować..
Czy można podać psu ibuprofen?
Ibuprofen to lek, należący do grupy tak zwanych NLPZ (niesterydowe leki przeciwzapalne). Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, obniża gorączke oraz hamuje agregację płytek krwi. Ze względu na brak potrzebnej do jego wykupu – recepty, jest często stosowanym środkiem wśród ludzi na bóle o małym lub średnim nasileniu jak ból zęba, kości czy głowy. Maksymalna dawka dobowa dla człowieka wynosi 1.2 grama. Najczęściej spotykany jest w formie tabletek chociaż występuje też jako zawiesina, czopki czy żele. Czy możemy podawać ibuprom psu? Podobnie jak my, nasze psy odczuwają ból. Urazy, choroby kostno stawowe czy podeszły wiek może wywoływać cierpienie u naszych pupili. W każdej domowej apteczce znajduje się ibuprofen, czy możemy go podać psu? Odpowiedź brzmi, nie! Lek bezpieczny u ludzi może powodować uszkodzenie żołądka i nerek u psa, już po przyjęciu niewielkiej dawki. Przyczyną, jest jego sposób działania a więc blokada cyklooksygenazy COX1 I COX2. Zablokowanie tego enzymu zmniejsza przepływ krwi do żołądka i nerek co może zaszkodzić psu. Ibuprofen metabolizuje się znacznie dłużej w organizmie psa, jednocześnie jest szybciej wchłaniany przez układ pokarmowy. Toksyczny wpływ ibuprofenu na psa. Przyjmowanie ibuprofenu przez psa może u niego wywołać wrzody żołądka i przełyku a w konsekwencji: Krwiste wymioty Smoliste stolce Brak apetytu Ból żołądka Letarg Ibuprofen może uszkodzić nerki psa i spowodować: Zwiększoną częstotliwość oddawania moczu Zwiększone pragnienie Wymioty Brak apetytu Letarg Drgawki Jaka dawka ibuprofenu jest szkodliwa dla psa? Już spożycie jednorazowo dawki 1200 mg a więc 6 tabletek popularnego ibupromu (200mg) lub 3 tabletek ibupromu max ( 400mg) może mieć bardzo toksyczny wpływ na zdrowie psa a w niektórych przypadkach zakończyć się śmiercią. Jeśli przypadkowo Twój pies zjadł dużą dawkę ibuprofenu konieczna będzie wizyta u weterynarza. W zależności od czasu jaki upłynął może on zalecić wywołanie wymiotów lub podać węgiel aktywowany. W ciężkich zatruciach potrzebna będzie intensywna opieka opierająca się na płynoterapii i leczeniu objawowym a także podawaniu leków obniżających wydzielanie kwasu solnego w żołądku.
Drgawki u psa. Co robić w razie wystąpienia?
Napady drgawkowe są jednym z najczęściej występujących schorzeń neurologicznych u psów. Jest to tymczasowe, mimowolne zaburzenie funkcjonowania mózgu, któremu towarzyszy niekontrolowana aktywność mięśniowa. Jeśli często nawracają lub utrzymują się przez dłuższy czas, istnieje ryzyko uduszenia się psa a także zadławienia występującymi równolegle wymiotami. Po napadzie pies może być splątany a nawet agresywny w stosunku do najbliższych. Przyczyny drgawek u psa. Powodów występowania napadów u psa może być wiele. Najczęściej diagnozowane przyczyny to: Choroba dziedziczna Niewydolność wątroby Niewydolność nerek Guzy mózgu Hipoglikemia Jak wygląda typowy przebieg napadu. Wystąpienie aury – podobnie jak ludzie, psy też odczuwają nadchodzący atak padaczki. W tym czasie są niespokojne, nerwowe często występuje nadmierne ślinienie. Napad padaczkowy – czas trwania może być różny i wynosić od kilku sekund do kilkudziesięciu minut. Objawia w różnej formie od zesztywnienia, wpatrywania w jeden punkt po utratę przytomności i drgawki całego ciała. Drgawki utrzymujące się kilka minut lub wiele krótkich napadów jeden po drugim nazywamy stanem padaczkowym. Stan po napadowy – Okres bezpośrednio po zakończeniu napadu. W tym czasie może wystąpić, ślinienie, niepokój, dezorientacja, agresja. Co robić w razie wystąpienia drgawek? W przypadku psa napotkanego na ulicy u którego nie możesz wykluczyć chociażby wścieklizny, lepiej zachować większe środki ostrożności – wyłącznie obserwować lub poinformować specjalistów. Jeśli choroba dotyczy Twojego psa, możesz spokojnie do niego podejść. Nie wpadaj w panikę. Zanotuj czas rozpoczęcia i zakończenia ataku, pomoże to w ustaleniu dalszej diagnozy i leczenia. Unikaj wkładania czegokolwiek do pyska psa, łącznie z rękami – istnieje możliwość ugryzienia. Chroń psa przed urazami odsuwając go od krawędzi mebli czy schodów. Podłóż coś miękkiego pod głowę aby zamortyzować ewentualne uderzenia. Po napadzie najlepiej przyciemnij światła, wyłącz wszystkie źródła hałasu i mów do psa uspokajająco. Trzymaj inne zwierzęta w osobnym pomieszczeniu. Pamiętaj, że po napadzie pies nie odzyskuje od razu pełnej świadomości i może wystąpić agresja. Jeśli występuje stan padaczkowy, konieczne może być podanie leków sedacyjnych aby przerwać atak. W takim przypadku obowiązkowy będzie kontakt z weterynarzem, ewentualnie samodzielna podaż jeśli takie posiadamy i umiemy się z nimi obchodzić. Leczenie padaczki u psa. Farmakologiczne leczenie rozpoczyna się zazwyczaj, jeśli napady zdarzają się częściej niż raz w miesiącu lub dochodzi do stanów padaczkowych. Obecnie najczęściej stosowanymi lekami na padaczkę u psów są fenobarbital i bromek potasu. Coraz większą popularność zyskują leki nowej generacji jak zonisamid i lewetyracetam. Rozpoczęta kuracja lekami przeciwdrgawkowymi musi być kontynuowana do końca życia. W przeciwnym razie występuje ryzyko nasilenia objawów neurologicznych.
Jak liczyć wiek psa?
Powszechnie uznaje się, że jeden rok życia psa odpowiada 7 ludzkim. Większość osób stosuje ten przelicznik, jednak nie jest on do końca dokładny. Najprawdopodobniej stworzono go żeby pokazać różnicę w szybkości starzenia się naszych pupili w stosunku do nas.
Cukrzyca u psa. Przyczyny, objawy, leczenie.
Cukrzyca to choroba przewlekła, w której organizm nie wytwarza insuliny – cukrzyca typu 1 lub wytwarza jej za mało – cukrzyca typu 2. Insulina odpowiada za transport glukozy z krwi do komórek, gdzie wykorzystywana jest jako energia lub jest magazynowana. Jeśli jej brakuje, cukier pozostaje we krwi przez co może uszkadzać narządy, nerwy i naczynia krwionośne. Leczenie tej choroby polega na dostarczeniu insuliny z zewnątrz, w celu skutecznego usuwania glukozy z krwi. Ważną rolę odgrywa odpowiednia dieta. Tak powszechne schorzenie u ludzi często też dotyka naszych czworonożnych pupili. Cukrzyca typ 1 – tak zwana cukrzyca insulinozależna. Jest to najczęściej występujący typ cukrzycy u psów. Komórki wytwarzające insulinę w trzustce są niszczone co powoduje jej całkowity brak. Psy dotknięte tym schorzeniem potrzebują dodatkowej suplementacji przez całe życie aby mogły normalnie funkcjonować. Cukrzyca typ 2 – tak zwana cukrzyca insulinoniezależna. Komórki w trzustce wytwarzają za małą ilość insuliny co prowadzi do problemów z usuwaniem glukozy z krwi. Ten rodzaj cukrzycy często jest związany z otyłością i złą dietą. Przyczyny cukrzycy u psów. Najczęstszym rodzaj cukrzycy u psów jest ta insulinozależna. Jest to choroba autoimmunologiczna. Układ odpornościowy niszczy występujące w trzustce komórki odpowiadające za wytwarzanie insuliny. Dodatkowo do rozwoju choroby może prowadzić: Genetyka Podwyższony poziom hormonów Choroba Cushinga Przewlekłe zapalenie trzustki Otyłość Nadmiar glukozy we krwi u psów prowadzi do: Uszkodzenia wątroby Utraty masy mięśniowej Infekcji pęcherza moczowego Statystycznie 1 na 300 psów choruje na cukrzycę. Otyłość, wiek oraz płeć żeńska zwiększa ryzyko wystąpienia schorzenia. Wśród ras, które predysponują do częstszych zachorowań wyróżnić można: Teriera Australijskiego Alaskana Malamuta Labradora Mopsa Pudla Teriera Tybetańskiego Samojeda Objawy cukrzycy u psów: Wielomocz Polidypsja – zwiększone pragnienie Zwiększony apetyt Letarg Odwodnienie Pogorszenie widzenia Do czego prowadzi nieleczona lub nieprawidłowo leczona cukrzyca u psów? Hipoglikemia – zbyt niski poziom cukru we krwi może prowadzić do drgawek oraz śpiączki a w konsekwencji nawet śmierci psa. Najczęściej niekontrolowany spadek glukozy jest spowodowany nieodpowiednim leczeniem i podażą zbyt dużej ilości insuliny. Uszkodzenie wątroby – zaburzony metabolizm prowadzi do nie naturalnie wysokiego poziomu kwasów tłuszczowych w wątrobie. Kwasica ketonowa – jest to zaburzenie równowagi kwasowo – zasadowej w organizmie. Do jej rozwoju dochodzi z powodu znacznego braku insuliny w organizmie. Wysoki poziom cukru we krwi i jego brak w komórkach powoduje zaburzenia metaboliczne – niekorzystne przemiany białek i tłuszczów. Rozwijająca się kwasica ketonowa może prowadzić do śpiączki a w konsekwencji śmierci psa. Zespół hiperglikemiczno – hiperosmolarny – Dotyka zazwyczaj chorych na cukrzycę 2 typu. Powstaje z bardzo dużych ilości glukozy we krwi. W konsekwencji dochodzi również do zwiększenia poziomu sodu, mocznika i kreatyniny. Neuropatia cukrzycowa – jest to powikłanie cukrzycy, polegające na uszkodzeniu nerwów. Psy mają duże problemy z chodzeniem a czasami dochodzi do paraliżu tylnych łap. Zaćma cukrzycowa – zbyt duża ilość glukozy odkłada się w soczewce stopniowo pogarszając wzrok. Leczenie cukrzycy u psów. Podaż insuliny Insulina jest głównym sposobem leczenia psów z cukrzycy. Jej zadaniem jest przeniesienie glukozy z krwi do komórek, dzięki czemu skutecznie obniża jej poziom. Zazwyczaj podawana jest podskórnie, 2 razy dziennie. Najczęściej przepisywaną insulina jest – Vetsulin. Dieta Zbilansowana dieta jest istotnym elementem leczenia cukrzycy u psów. Posiłki zawierające dużo błonnika z odpowiednimi proporcjami tłuszczów, węglowodanów oraz białek powinny być serwowane o tych samych porach. Profilaktyka cukrzycy. Niestety nie można całkowicie zapobiec rozwojowi choroby. Jednak zdrowy tryb życia – aktywność fizyczna, odpowiednia dieta, która prowadzi do zachowania prawidłowej masy ciała z pewnością pomaga z radzeniem sobie z nią.
Dlaczego pies nie może jeść czekolady?
Tak uwielbiana przez wielu ludzi czekolada, nie jest odpowiednim smakołykiem dla psów. Jej toksyczny wpływ na zdrowie naszych czworonogów może wywołać naprawdę bardzo poważne konsekwencje. Problemy zazwyczaj występują z przypadkowego spożycia i zależą od rodzaju czekolady i jej ilości. Czekolada zawiera teobrominę oraz w mniejszej ilości kofeinę. Są to 2 składniki z trawieniem których nasi mali pupile mają ogromne problemy. Należą do grupy metyloksantyn i hamują aktywację receptorów adenozynowych, działając pobudzająco. Niepokojące objawy występujące u psów po zjedzeniu zbyt dużej ilości czekolady Mdłości Wymioty Tachykardię Nadpobudliwość Drgawki Zatrzymanie krążenia Jaka ilość czekolady jest trująca dla psa? Nie da się jednoznacznie określić jaka dawka czekolady wywołą toksyczne skutki. Wszystko zależy od wagi i rasy psa. Według specjalistów, łagodne objawy zatrucia teobrominą wystąpią już po spożyciu około 20 mg/kg. Ciężkie objawy zaczynają się od 40 mg/kg a do śmierci psa może doprowadzić przyjęcie ponad 100 mg/kg. Jak widać niska dawka dla labradora może oznaczać śmiertelna dla chihuahua. 100 gram mlecznej czekolady zawiera około 150-200 teobrominy, natomiast gorzka ma jej znacznie więcej od 500mg do 1600mg. Pomimo tego, że małe ilości czekolady nie powodują objawów, nie powinny być spożywane przez psy. Długotrwałe spożywanie małych ilości czekolady może prowadzić do rozwoju kardiomiopatii. Co zrobić jeśli pies zjadł czekoladę? Przelicz ilość zjedzonej czekolady i dostarczonej do organizmu teobrominy według wyżej wymienionych danych. Obserwuj psa pod kątem wystąpienia objawów niepokojących. Jeśli pies zjadł nieznaną ilość czekolady i wystąpiły objawy zatrucia, należy się udać do weterynarza. Kiedy od zjedzenia nie minęło dużo czasu, specjalista przeprowadzi dekontaminację żołądka, wywołując wymioty za pomocą leku – apomorfiny, następnie poda węgiel aktywowany, który ma właściwości wiążące. Głównym celem leczenia będzie złagodzenie występujących schorzeń jak drgawki, tachykardia czy nadpobudliwość, poprzez podanie diazepamu czy beta-blokerów.
Pinczer małpi (Affenpincher) – Charakter, pielęgnacja, choroby
Psy rasy Affenpinczer pierwotnie były hodowane aby polować na szczury i myszy w domach, sklepach czy stajniach. Dzięki małym rozmiarom, awansowały i stały się pupilami do towarzystwa będąc lojalnymi, opiekuńczymi i kochającymi zwierzakami. Pinczer małpi uwielbia towarzystwo ludzi jednak bardziej woli przebywać z dorosłymi. Przedstawiciele tej rasy nie przepadają za wyczerpującą zabawą i zbyt długim przytulaniem. Ten wąsaty diabełek jest mały ale zadziorny, pełen odwagi i energii. Rasa wywodzi się od terierów i jak pisaliśmy wyżej początkowo miała za zadanie wyłapywać gryzonie. Chociaż posiada urok klauna jest bardzo odważny, szybko się uczy i dostosowuje do nowej sytuacji, co sprawia, że świetnie nadaje się do wspólnych podróży. Osoby mieszkające z pinczerami małpimi są zachwycone ich wrażliwością i delikatnością ale jednocześnie podkreślają, że rasa ta to kwintesencja zamknięcia dużego psa w małym ciele. Solidny, inteligentny i czujny to sprawia, że pinczer małpi jest idealnym psem stróżującym. Pilnuje swojego terytorium i nie zawaha się obudzić całej okolicy jeśli ktoś obcy będzie zbliżał się do drzwi. Pinczer małpi jest uznawany za upartego, tak naprawdę ma swój rozum i potrzebuje konsekwentnego treningu. Na Szczęście jest bardzo chętny do nauki zwłaszcza gdy jej trakcie używamy pochwał i smakołyków. Pomimo swojego uroku nie są polecane do zabaw z dziećmi. Jeśli zostaną sprowokowane mogą ugryźć. Rozmiar Affenpincher waży od 3 do 6 kilogramów, w kłębie ich rozmiar sięga 30 centymetrów. Osobowość Pinczer małpi jest czuły i ciekawy świata, zawsze w pogotowiu. Jest lojalny wobec swojej rodziny i zrobi wszystko aby nie stała im się krzywda. Ważne aby na wczesnym poziomie rozwoju zapewnić mu socjalizacje. Kontakt z innymi zwierzętami i ludźmi jest wskazany. Zdrowie Pinczery małpie cechują się dobrym zdrowiem ale podobnie jak inne rasy mogą być narażone na pewne schorzenia między innymi: Zwiotczenie rzepki Choroba Legga – Perthesa Dysplazja stawu biodrowego Szmer sercowy Psy tej rasy żyją zazwyczaj od 12 do 14 lat. Opieka Pinczer małpi świetnie nadaje się do mieszkania, zwłaszcza jeśli sąsiadom nie przeszkadza okazjonalne szczekanie. Krótki i energiczny spacer to wystarczająca aktywność fizyczna. Nie powinien być wypuszczany bez opieki, gdyż nie zawaha się konfrontować z znacznie większymi od siebie zwierzętami a to może skończyć się tragedią. Karmienie Zalecana dawka dziennego jedzenia wynosi około ½ szklanki wysokojakościowej suchej karmy podzielonej na 2 posiłki. Należy jednak pamiętać, że wielkość racji żywieniowych musimy określić sami biorąc pod uwagę między innymi poziom aktywności fizycznej i aktualną wagę psa. Pielęgnacja Pinczer małpi posiada grubą, szorstką sierść – krótką na tułowiu a nieco dłuższą i kudłatą na głowie. Rasa ta nie zrzuca dużo sierść co ułatwia utrzymanie legowiska i całego mieszkania w czystości. Jednak potrzebuje częstego czesania aby zachować schludny wygląd. Zaleca się cotygodniowe szczotkowanie tak aby rozczesać wszystkie napotkane „sploty”. Oprócz sierści należy też zadbać o zęby i pazury. Częste zapalenie przyzębia to charakterystyczny problem małych ras. Aby tego uniknąć należy pilnować higieny w obrębie jamy ustnej – myjąc mu zęby przynajmniej kilka razy w tygodniu. Jeśli pies nie ściera pazurów naturalnie a podczas biegania na podłodze słyszysz charakterystyczne stukanie to znak, że należy je skrócić. Optymalnie należy robić to raz w miesiącu.