Author name: Canlusso

Mopsy to urocza i bardzo charakterystyczna rasa psów o bogatej historii.  Kiedy trafiły do europy w XVI wieku, szybko stały się ulubieńcami tutejszej szlachty.  Dzięki charakterystycznej budowie ciała  przyciągają wzrok. Mopsy są przyjazne i miłe oraz nie wymagają dużo ćwiczeń i pielęgnacji, dlatego nadają się dla początkujących opiekunów i do życia w mieszkaniu. Rasa ta pochodzi z Chin i sięga czasów dynastii Han – 206 p.n.e. Mopsy były bardzo cenione przez chińskich cesarzy, dzięki czemu mieszkały w luksusowych kwaterach. Obok shih-tzu i  pekińczyka, mopsy to 3 krótkonosa rasa psów hodowana w Chinach. Kiedy do europy przybyły z holenderskimi handlarzami, otrzymały nazwę używaną do dziś.  Szybko zadomowiły się w rodzinach królewskich wśród takich osób jak Wilhelm III, Maria Antonina czy Josephine Bonaparte. Waga i rozmiar psów rasy mops Waga mopsów sięga 8 kilogramów a ich wielkość 35 centymetrów. Mops – charakter Mopsy zostały wyhodowane na wiernego towarzysza człowieka. Nie można od nich oczekiwać, że będą polować lub stróżować. Mops jest bardzo uczuciowym psem, uwielbiającym spędzać czas na kolanach właściciela.  Nie brak im energii na zabawy na świeżym powietrzu, są wesołymi i komicznymi psami potrafiącymi zaskoczyć swoimi wybrykami. Za ich temperament odpowiadają geny ale także prawidłowo przeprowadzona socjalizacja. Psy te są małą i cichą rasą, więc nadają się do mieszkania w bloku. Źle znoszą upały, dlatego nie powinny przebywać zbyt długo na zewnątrz w trakcie wysokich temperatur. Dodatkowo osoby wrażliwe o płytkim śnie, muszą zaopatrzyć się w stopery do uszów, ponieważ mopsy często chrapią. Rasa nadaje się dla rodzin z dziećmi, gdyż jak na swój rozmiar są silnymi psami, jednak jeśli najmłodsi oczekują od nich zabawy, aportowania czy gry w piłkę, to będą rozczarowane. Mops – karmienie Ilość karmy jaką będzie potrzebował mops, w głównej mierze zależeć będzie od jego wieku, poziomu aktywności fizycznej czy chorób przewlekłych. Przyjmuje się, że psy tej rasy powinny jeść od pół do całej szklanki suchej karmy – podzielonej na 2 porcje. Mops – choroby Rasa ogólnie uchodzi za zdrową, jednak jak każda, może cierpieć na wybrane schorzenia. Mopsy są bardziej podatne niż inne psy na występowanie: Pasożytnicza choroba skóry, którą wywołują roztocza. Jej charakterystycznym objawem jest tzw. łupież wędrujący. Łuski przypominające łupież występują na grzbiecie lub w uszach. Genetyczna nieuleczalna choroba, którą diagnozuje się zazwyczaj po śmierci psa.  Dotyka głównie młodych psów objawiając się padaczką, utratą wzroku, śpiączką i śmiercią.  Padaczka może występować u mopsów jako objaw choroby ale także, być nią sama w sobie. Idiopatyczna padaczka jest diagnozowana u tej rasy dość często, dlatego w przypadku wystąpienia drgawek należy jak najszybciej wybrać się do weterynarza. Zapalenie rogówki i spojówki, to częste schorzenie dotykające oczu, występujące u mopsów.  Przyczyną jest zbyt mała ilość płynu łzowego potrzebnego do nawilżania oczu.  Choroba wymaga leczenie u specjalisty, który przepisze odpowiednie preparaty utrzymujące wilgoć oka. Choroba charakterystyczna dla ras z wypukłymi oczami.  Wrzód rogówki to ubytek ciągłości tkanki, powstały na skutek różnych stanów zapalnych, powstających w przebiegu urazu oka, nieprawidłowej pielęgnacji lub leczenia czy oparzeń.  Choroba objawia się bolesnością, zaczerwienieniem i nasilonym mrużeniem oka. Leczenie polega na zastosowaniu odpowiedniej farmakoterapii w postaci kropel i żelów a w ciężkich przypadkach interwencji chirurgicznej. Alergie Mopsy są podatne na alergie, dlatego należy sprawdzać ich sierść przy codziennej pielęgnacji, zwracając uwagę na zaczerwienienia i obserwować nadmierne drapanie się psa. Charakterystyczny, brzydki, lekko słodki  zapach  oraz zaczerwieniona i podrażniona skóra może świadczyć o infekcji drożdżakowej.  Obejmuje zazwyczaj pachy, uszy czy fałdy skórne na szyi.  Częsta choroba u psów na którą cierpią także mopsy. Deformacja stawu biodrowego jednak zazwyczaj nie utrudnia prowadzenia normalnego trybu życia. Ważne aby schorzenie było kontrolowane przez specjalistę. Występują opisywane przypadki reakcji anafilaktycznych na podanie standardowych szczepionek. Schorzenie wywołujące martwicę  głowy kości udowej. Spowodowane zaburzonym przepływem krwi do okostnej.  Pies staje się mniej aktywny przez ból a następnie dochodzi do kulawizny tylnych łap.  Diagnozę wydaje się na podstawie badania obrazowego – RTG a leczenie polega na podawaniu leków z grupy NLPZ. W ciężkich przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne, Mops – pielęgnacja Mopsy posiadają krótką, podwójną sierść w kolorze płowym ( jasny odcień żółtego)  lub czarnym. Charakterystyczną cechą wszystkich mopsów jest mały, krótki, płaski pyszczek o czarnym kolorze.  Pomimo krótkiej i gładkiej sierści, psy tej rasy bardzo mocno linieją, zwłaszcza latem. Aby ograniczyć to zjawisko i utrzymać sierść w doskonałej kondycji, konieczne jest regularne szczotkowanie i kąpiele minimum raz w miesiącu.  Należy pamiętać o częstym przycinaniu paznokci, które u psów domowych nie są ścierane w naturalny sposób. Nie wolno zapominać o uszach pupila, które należy kontrolować pod kątem zaczerwień i brzydkiego zapachu oraz przemywać zwilżonym wacikiem. Na szczególną uwagę u mopsów zasługują ich zmarszczki na pyszczku, które mogą być wylęgarnią bakterii i powstawania infekcji.  Zmarszczki należy dokładnie osuszyć po kąpieli i codziennie przecierać wilgotną szmatką ( wilgotne ściereczki dla niemowląt). Wyłupiaste oczy pupila, mogą być podatne na urazu lub działanie środków czystości lub chemikaliów. Jak większość małych ras psów,  są podatne na choroby dziąseł. Dlatego ważna jest odpowiednia profilaktyka w postaci regularnego szczotkowania zębów. Podczas każdej pielęgnacji sprawdzaj skórę psa pod kątem zaczerwienień, wyprysków czy podrażnień. Nagradzaj  psa aby kojarzył te zabiegi z czymś miłymi. Pozwoli mu to łatwiej znosić późniejsze wizyty u groomera czy weterynarza.

Jamniki to psy tropiące, które zostały wyhodowane w celu polowania na borsuki, króliki, lisy i inne zwierzęta drążące tunele.  Dziś są naprawdę wszechstronnymi psami, mogącymi być świetnymi towarzyszami rodziny,  psami wystawowymi czy myśliwymi. Rasa powstała w XV wieku w niemczech.  Przez lata była udoskonalana a celem było wyhodowanie  nieustraszonego, wydłużonego psa, który mógłby kopać i wchodzić do nor borsuków a następnie z nimi walczyć. Można wyróżnić jamniki o gładkiej sierści, które powstały w wyniku krzyżówki rasy braque – małej francuskiej rasy wyżłów z pinczerem. Jamniki długowłose to efekt krzyżówki z różnymi spanielami a szorstkowłose z terierami Ich fizjologiczna budowa ciała, idealnie nadawała się do polowania pod ziemią. Luźna skóra nie pękała a mocny ogon pozwalał wyciągnąć go z każdej nory. Chociaż teraz są to głównie psy domowe, ich instynkt jest ciągle aktywny. Uwielbiają kopać w ziemi a zabawki często zostają rozszarpane na strzępy. Psy były ulubieńcami na dworach królewskich w całej europie.  W Wielkiej Brytani zajmowały szczególne miejsce na dworze królowej wiktorii. Ze względu na swój charakterystyczny wygląd, od dawna są ulubieńcami rysowników i twórców zabawek. Jednak ich fizjologiczna budowa ma praktyczne zastosowanie – krótkie łapy pozwalają kopać i płynnie poruszać się po podziemnych korytarzach, duża klatka piersiowa mieści wielkie płuca i serce, które pozwalają na niespotykaną wydolność.  Waga i rozmiar jamnika W zależności od odmiany,waga i rozmiar jamników może się różnić. Standardowa odmiana waży od 7-15 kilogramów i osiąga 47 cm wielkości, miniaturowy około 5 kilogramów i 37 cm wielkości a najmniejszy czyli króliczy zaledwie 3.5 kilograma i 32 cm wielkości. Charakter jamnika Jamniki są uznawane za rasę mądrych, żywych i bardzo odważnych psów. Ze względu na to, że są bardzo wytrwałe, mogą być także uparte.  Psy te słyną z bycia zabawnymi i nieustraszonymi ale najbardziej kochają bliskość swoich opiekunów.  Ponieważ różne odmiany jamników powstał z krzyżówek psów o innych cechach, mogą one różnić się osobowością. Przykładowo jamniki szorstkowłose są aktywniejsze i bardziej energiczne niż długowłose czy o gładkiej sierści.  Charakteryzują się dużą wytrzymałością i energią. Uwielbiają spacery i zabawę na świeżym powietrzu gdzie z chęcią kopią i polują. Dobrze nadają się do życia w małym mieszkaniu pod warunkiem, że opiekunowie zapewnią mu wymaganą dzienną dawkę aktywności fizycznej – przynajmniej 2 dziesięciominutowe spacery.  Odpowiednia motywacja sprawia, że chłoną wiedzę jak gąbka. Jednak trening musi być zróżnicowany, aby nie znudzić małego ucznia.  Ze względu na ton i intensywność szczekania są doskonałymi psami stróżujący. Wybierając szczeniaka z hodowli, warto przyjrzeć się dominującym cechom rodziców. Czasem wczesna socjalizacja jest najlepszym rozwiązaniem aby wychować jamnika na wszechstronnego psa. Jamnik choroby Przedstawione schorzenia mogą nigdy nie dotknąć pupila, jednak należy mieć świadomość, że ta rasa jest na nie szczególnie narażona. Ze względu na swoją charakterystyczną budowę, psy tej rasy są szczególnie narażone na choroby związane z kręgosłupem. Genetyka, sposób poruszania się, czy uraz mogą go łatwo uszkodzić.  Charakterystyczne objawy tego schorzenia obejmują paraliż, niemożność uniesienie tylnych łap a także nietrzymanie moczu i stolca.  Należy pamiętać aby przy przenoszeniu pupila zawsze podtrzymywać jego plecy i tylną część ciała.  Leczenie zależy od nasilenia problemu i może polegać na podawaniu leków przeciwzapalnych, operację lub w nie rokujących przypadkach poprawę komfortu życia poprzez zastosowanie specjalnego „wózka inwalidzkiego”. Psy tej rasy są narażone na tą zwyrodnieniową chorobę oczu, która ostatecznie powoduje ślepotę. Można ją wykryć na długo przed pojawieniem się pierwszych objawów, wykonując odpowiednie testy DNA. Na szczęście jamniki jak i inne rasy psów, nawet po utracie wzroku świetnie sobie radzą, wiodąc szczęśliwe życie a wzrok zostaje zastąpiony wyostrzeniem innych zmysłów. Jamniki mają skłonność do występowania drgawek. Padaczka u tej rasy ma podłoże genetyczne lub powstaje w wyniku urazu głowy. Pierwszy atak drgawek wymaga pilnej diagnostyki weterynaryjnej a następnie wdrożenia odpowiedniego leczenia farmakologicznego, które będzie zapobiegać kolejnym napadom. Ten nagły przypadek zazwyczaj dotyka duże rasy psów. Jednak ze względu na swoją charakterystyczną budowę ciała, jamniki też są na niego narażone.  Do skrętu żołądka dochodzi gdy znajduje się w nim nadmiar gazów i brak możliwości jego wydalenia. Dochodzi do ucisku na tętnice i problemami z krążeniem krwi a w konsekwencji do rozwoju wstrząsu. Napompowany żołądek obraca się wokół własnej osi i uciska na przeponę, uniemożliwiając psu swobodne oddychanie.  Pierwsze objawy skrętu żołądka to: Chory pies powinien od razu znaleźć się na stole operacyjnym, tylko tak istnieje możliwość udzielenia mu skutecznej pomocy.  Rokowanie w przypadku wystąpienia skrętu żołądka jest złe, połowa psów dotknięta schorzeniem a następnie interwencją chirurgiczna umiera. Choroba przewlekła, często obserwowana u jamników z nadwagą.  O przyczynach, objawach i leczeniu cukrzycy można przeczytać tutaj: Zdarzają się przypadki głuchoty u psów tej rasy, mające podłoże genetyczne. Dlatego warto przeprowadzić dokładny wywiad, dotyczący stanu zdrowia rodziców pieska z danej hodowli. Wszystko na temat przyczyn i postępowania z psem który prezentuje cechy głuchoty można przeczytać tutaj: Choroba Cushinga jest opisywana u jamników. Spowodowana jest nadmiarem produkcji kortyzolu. Objawia się częstomoczem i nadmiernym pragnieniem. W przypadku zaobserwowania tego typu objawów, należy udać się do specjalisty na dodatkową diagnostykę. Karmienie jamnika Zalecana dzienna dawka jedzenia, to od pół do półtorej szklanki suchej karmy, podzielona na 2 porcje. Dokładna ilość pożywienia,  jaką powinniśmy  karmić swojego jamnika, zależy od jego wieku, ilości aktywności fizycznej, stanu zdrowia ale przede wszystkim odmiany – jamnik króliczy potrzebuje mniej pożywienia niż standardowy. Pielęgnacja psów rasy jamnik Gładka sierść jamników jest krótka i błyszcząca z miękkim podszerstkiem.  Twardy włos występuje na całym ciele z wyjątkiem szczęki, brwi i uszu. Występują one w czarnym , kremowym lub rudy kolorze. Jamniki o dwukolorowej gładkiej sierści, występują w kolorze czarnym , czekoladowym podpalanym lub marmurkowym oraz pręgowane. Jamniki długowłose mają błyszczącą, lekko falującą długą sierść, która nadaje im eleganckiego wyglądu. Kolor oczu jamników powinien być czarny, jedynie u jamników pręgowanych dopuszczalny jest niebieski kolor oczu. Rasa nie wymaga nadmiernej pielęgnacji.  Sierść zrzucają w umiarkowanych ilościach. Nie wymagają częstych kąpieli a jamniki gładkie wystarczy przetrzeć wilgotną szmatką aby zachować czystość przed planowanymi kąpielami.  Jamniki szorstkowłose i długowłose,  wymagają regularnego szczotkowania aby zapobiec tworzeniu się kołtunów. Wymagają one częstszych kąpieli niż odmiana gładka, warto osuszać sierść przy pomocy suszarki aby wyglądała na ułożoną. U wszystkich odmian jamników szczególną uwagę należy poświęcić ich opadającym uszom, w

Lwi pies bo to w języku chińskim oznacza nazwa rasy shih tzu, to spokojny i pełen miłości do swoich właścicieli pupil, który z drapieżnym charakterem lwa nie ma nic wspólnego.  Czułe, szczęśliwe, towarzyskie zwierzęta, już od czasów starożytnych czuły się komfortowo w bliskim kontakcie z ludźmi, znajdując miejsce nawet na kolanach cesarzy. Badania dowodzą, że rasa shih-tzu należy do 14 najstarszych ras na świecie a odkryte w chinach skamieniałości szczątki dowodzą, że psy były już tam obecne 8000 lat temu. Nie ma dokładnych informacji jak powstała rasa, według części podań uważa się, że została wyhodowana przez tybetańskich mnichów i podarowana rodzinie królewskiej w Chinach. Inne dane sugerują, że jest to krzyżówka  ras z pekińczykiem lub ihasa apso. Niezależnie od tego gdzie dokładnie powstała rasa, pewne jest, że były cenionym towarzyszem człowieka już od najdawniejszych czasów co potwierdzają rzeźby, obrazy i pisma z lat panowania dynastii Tang.  Natomiast w dynastii Ming chińskie rodziny królewskie, hodowały te małe lwy opisując je jako inteligentne i potulne. Shih-tzu to psy, które zostały wyhodowane do kochania ludzi. Nie pilnują, nie polują ani nie pomogą przy wypasie zwierząt hodowlanych. Ich zadaniem jest być towarzyszem człowieka. Nadają się zarówno do mieszkania w bloku jak i w domku na wsi. Ich charakterystyczną cechą jest przodozgryz. Dolna szczęka jest większa niż górna, przez co zachodzi na górne zęby. Jedną z legend jakie krążą wokół tej rasy jest ta w której Budda podczas podróży został napadnięty, a shih tzu w jego obronie zmienił się w lwa. W 1928 roku para tej rasy  – samiec i samica,  zostały przywiezione do Angli. Waga i rozmiar shih-tzu Psy tej rasy osiągają około 26 cm wzrostu a ich waga oscyluje w granicach 7 kilogramów. Charakter shih-tzu Tak jak pisaliśmy wyżej. Psy tej rasy zostały wyhodowane tylko w jednym celu, aby być towarzyszem człowieka. Nie można od nich oczekiwać, że będą pilnować domu, polować czy pomagać w zaganianiu zwierząt. Okazywanie miłości swoim opiekunom, to ich główny cel dla którego się narodziły, a ulubionym miejscem są ich kolana.  Czasami zdarzy się, że shih-tzu zaszczeka na obce osoby wchodzące do mieszkania, jednak szybko będzie chciał się z nimi zaprzyjaźnić. Nie ma dla nich znaczenia gdzie mieszkają byle razem ze swoim opiekunem. Lubią spędzać czas na dworze jednak nie nadają się do stałego tam przebywania. Nie jest to rasa zbyt aktywnych psów, zadowoli się krótkim spacerem a większość czasu będzie chciał spędzić w domu. Ze względu na anatomiczną budowę swojej głowy, shih tzu źle znosi  upały. W gorące dni zdecydowanie powinny pozostać w pomieszczeniu. Rasa tych psów jest z natury posłuszna i przyjazna ale wczesna socjalizacja jest konieczna jak w przypadku każdego spa. Shih-tzu choroby Shih -tzu uchodzą za zdrowe psy, jednak jak każda rasa mają predyspozycje do występowania wybranych schorzeń.  Najczęstsze z nich to: Shih-tzu uchodzą za psy ze skłonnościami do uczuleń. Najczęściej występujące alergie u psów, to: Staw kolany wysuwa się z swojego fizjologicznego miejsca co powoduje ból u psa i problemy z poruszaniem. Schorzenie, które najczęściej występuje u psów ras dużych, jednak też może przytrafić się shih tzu. Przyczyną tej choroby jest fizjologiczne niedopasowanie kształtów, elementów tworzących stawy. Objawia się ono: Przyczyn  tych chorób jest wiele, między innymi  genetyczne uwarunkowania, dieta z nadmierną ilością białka, magnezu i fosforu, zbyt mała ilość przyjmowanych płynów co prowadzi do zastoju i rozwoju bakterii. Problemy z oddawaniem moczu czy krwiomocz powinien być od razu konsultowany z weterynarzem. Popularne wśród shih-tzu ze względu na ich fizjologiczne ułożenie oczu – wytrzeszcz. Dokładnie problem polega na: Ze względu na predyspozycje do chorób oczu, wymagana jest natychmiastowa kontrola u weterynarza w przypadku zauważenia u pupila zaczerwienienia, nadmiernego łzawienia czy podrażnienia oka. Opadające uszy stanowią świetne miejsce dla rozwoju bakterii. Dlatego często ich kontrola pod kątem infekcji jest obowiązkowa. Zęby mleczne shih-tzu mogą pozostać mimo wyrzynania się zębów stałych. Może prowadzić to do złego ustawienia zębów stałych w szczęce i wymagać usunięcia „mleczaków” przez weterynarza. Bardzo często spotykane schorzenie u tej rasy, spowodowane opóźnionym zamknięciem linii środkowej brzucha. Małe przepukliny przemijają samoistnie wraz z wiekiem w innym przypadku konieczna jest operacja. Wrodzona wada, polegająca na omijaniu przez krew wątroby, przez co nie zostaje ona prawidłowo oczyszczona z toksyn. Leczeniem z wyboru jest operacja. Shih-tzu zalecana ilość pożywienia Behawioryści zalecają od pół do 1 szklanki suchej karmy. Jednak karmiąc pupila  w pierwszej kolejności powinniśmy brać pod uwagę takie czynniki jak wiek, poziom aktywności fizycznej czy obecny poziom tkanki tłuszczowej i na tej podstawie ustalić ile pokarmu potrzebuje nasz pies. Pielęgnacja psów rasy shih-tzu Długi i jedwabisty płaszcz shih-tzu występuje w kilku kolorach: Aby utrzymać sierść w dobrej kondycji, konieczne jest codzienne czesanie psa oraz jego kąpiel nawet raz w tygodniu.  Pazury powinny być przycinane raz w miesiącu jeśli nie ściera ich naturalnie. Uszy należy sprawdzać pod kątem objawów infekcji raz  w tygodniu oraz przecierać je wilgotnym wacikiem o naturalnym pH. Pyszczek shih tzu również wymaga codziennej pielęgnacji. Wydzielina z oczu i resztki po jedzeniu lubią pozostawać na sierści a więc ich przetarcie ciepłą wodą jest konieczne. Ważne aby dobrze zadbać o zęby shih-tzu. Regularne szczotkowanie jest obowiązkowe jeśli chcemy aby nasz pupil cieszył się zdrowymi zębami i dziąsłami. Więcej porad dotyczących opieki i pielęgnacji pupili można znaleźć tutaj: Opieka nad pupilem