Zespół ostrej biegunki krwotocznej u psów objawia się wymiotami i biegunką z dużą ilością jasnoczerwonej krwi. Dolegliwości te prowadzą do hemokoncentracji czyli zagęszczenia składników morfotycznych krwi jak erytrocyty czy hemoglobina.
Szczególnie narażone na tą przypadłość są psy ras małych jak:
- Cavalier King Spaniel
- Yorkshire terrier
- Pekińczyk
- Maltańczyk
- Jamnik
Przyczyny krwotocznej biegunki u psów.
Dokładna patogeneza i etiologia tej nagle atakującej choroby nie jest znana. Najprawdopodobniej spowodowana jest przez zakażenie bakteriami Clostridium perfringens – drobnoustroje te powszechnie występują w glebie. Przyczyną zatruć zazwyczaj jest spożycie nie świeżego mięsa w którym bakterie wytworzyły toksynę.
Efektem zakażenia jest zwiększenie przepuszczalności jelit – wyciek płynu, osocza i krwinek czerwonych do światła jelita.
Rozpoznanie biegunki krwotocznej u psa. Charakterystyczne objawy.
Charakterystyczną cechą choroby jest pojawienie się nagłych ostrych objawów – obfitej, krwawej biegunki przypominającej dżem malinowy, wymiotów, bólu, gorączki. Badania z krwi pobrane przez weterynarza wskazywać będą na znaczną hemokoncentracje powyżej 60%, normalne lub delikatnie obniżone stężenie białka w osoczu, zaburzony profil elektrolitów spowodowany ich niedoborami, czasem zwiększony czas krzepnięcia krwi. Jeśli dojdzie do sepsy to rokowania są gorsze. Badania USG i TK powinny obejmować pętle jelitowe.
Diagnostyka różnicowa powinna obejmować:
- Zapalenie żołądka i jelit spowodowane bakteriami, wirusami lub pasożytami.
- Zaburzenia ogólnoustrojowe jak niedoczynność kory nadnerczy.
- zaburzenie krzepnięcia krwi spowodowane np. zjedzeniem trutki na szczury lub wrodzoną trombocytopenią.
- Wrzody przewodu pokarmowego – powodujące krwawienie.
- Nowotwory jelit.
- Perforacja przewodu pokarmowego.
Leczenie biegunki krwotocznej u psa.
- Podstawą leczenia jest agresywna płynoterapia, miarkowana w zależności od perfuzji pacjenta i stopnia odwodnienia. We wstrząsie należy rozważyć podanie koloidów syntetycznych ( osocze).
- W niektórych przypadkach może być konieczne podanie antybiotyków pozajelitowych, przeciwko bakterii Clostridium.
- Ampicylina – 22 mg na kilogram masy ciałą. Droga podania dożylna. 3 razy dziennie.
- Metronidazol – 7.5 mg na kilogram masy ciała. Droga podania dożylna. 2 razy dziennie.
- W przypadku sepsy zastosowanie mają antybiotyki z grupy gram ujemnych – enrofloksacyna.
- Niski poziom potasu należy uzupełnić poprzez dodanie do przetaczanych płynów chlorku potasu w ilości 20-40 mEq/l.
- Jeśli występuje hipoglikemia należy wdrożyć odpowiednią suplementacje glukozą 2,5% – 5%
- Dodatkowo należy prowadzić leczenie objawowe ( przeciwwymiotne) oraz stosować zbilansowaną dietę.
Szybkie rozpoznanie choroby i agresywne wdrożenie leczenia sprawia, że rokowanie jest dobre. Mogą zdarzyć się jednak powikłania jak sepsa czy wstrząs hipowolemiczny, które w wielu przypadkach prowadzi do śmierci.