Ze względu na to, że jest największy ze wszystkich terierów, nazywany jest królem terierów. Rasa została stworzona w hrabstwie Yorkshire. Jej zadaniem było łapanie wydr i szczurów. Ze względu na swoją sprawność stał się idealnym psem pracującym, udowadniającym swą wartość w czasach pierwszej wojny światowej.
Inteligentny, towarzyski i pewny siebie, tak w 3 epitetach możemy opisać Airedale. Nowi właściciele muszą pamiętać jednak, że są to psy wymagające dużej ilości ruchu i ćwiczeń.
Jeśli posiadasz duże podwórko z ogrodzeniem, łatwiej będzie Ci sprostać jego wymaganiom a w zamian odwdzięczy się lojalnością i miłością do całej rodziny.
Historia rasy Airedale Terrier
Rasa, na tle innych terierów wyróżnia się wielkością. Pierwsza próba wyhodowania psa, który miał za zadanie świetnie pływać, polować na wydry w wodzie a na lądzie łapać szczury, miała miejsce w 1853 roku. Krzyżówkę nazywano początkowo Waterside lub Bingley Terrier.
Po pierwszej wystawie w 1864, wykazano spore zainteresowanie nową rasą i rozbrzmiała dyskusja na temat nowej nazwy.
W 1886 roku Kennel Club w Anglii uznał Airedale Terrier jako oficjalną nazwę.
Podczas pierwszej wojny światowej były wykorzystywane jako posłańcy, wartownicy, przewoźnicy żywności i amunicji, psy stróżujące, psy zaprzęgowe oraz zwiadowcy.
Rozmiar
Osiągają 60 centymetrów wysokości. Samce ważą do 30 kg, samice są nieco lżejsze a ich waga sięga 25 kg.
Osobowość
Airedale to bardzo pracowity, niezależny pies z dużą ilością energii i wytrzymałości. Ma skłonności do kopania, gonienia i szczekania – zachowań występujących w naturze terrierów.
Biorąc pod opiekę Airedale należy pamiętać, że nie wolno go zostawić na dłużej samego. Może to doprowadzić do destruktywnych zachowań – nadmiar energii musi zostać rozładowany.
Treningi i zabawa musi być urozmaicona inaczej nasz piesek szybko się znudzi. Do pracy najlepiej motywują go smakołyki.
Airedale jest zaciekłym opiekunem rodziny, będzie czujnie stróżował i chronił domowników. Do właścicieli będzie zawsze przyjazny.
Należy pamiętać, że ostatecznie na temperament wpływa wiele czynników, są to głównie:
- Dziedziczność cech
- Trening
- Socjalizacja
Zdrowie
Kupując szczeniaka, znajdź hodowcę, który przedstawi Ci świadectwa zdrowia obojga rodziców, pozwoli to stwierdzić czy nie występowały u nich choroby dziedziczne.
Airedale ogólnie są zdrowe, jednak podobnie jak inne rasy mogą być podatne na pewne schorzenia.
Występuje u nich możliwość zachorowania na:
- Dysplazja stawu biodrowego – Kość udowa nie przylega ściśle do stawu biodrowego, powodująć ból i kulawizm. Wraz z wiekiem może rozwinąć się zapalenie stawów.
- Alergie – Pokarmowe, kontaktowe i wziewne to 3 rodzaje alergii, które podobnie jak innym rasom lubią doskwierać Airedale.
- Niedoczynność tarczycy – Zaburzenie pracy tarczycy powodujące między innymi letarg, otyłość czy wypadanie sierści.
- Postępujący zanik siatkówki – Stopniowe pogarszanie stanu siatkówki powodujące osłabienie wzroku.
- Choroba von Willebranda – Zaburzenie krzepnięcia krwi objawiające się, między innymi krwawieniem z dziąseł.
- Krwotoczne zapalenie żołądka i jelit – Objawia się wymiotami świeżą lub przetrawioną krwią.
- Rak – Podobnie jak ludzie, wszystkie psy mogą zachorować na nowotwory.
Opieka
Airedale to rasa psów pracujących, wymagająca odpowiedniej, dziennej dawki aktywności fizycznej. Zaleca się przynajmniej 2 spacery dziennie połączone z zabawą jak aportowanie czy pływanie. Szkolenie i socjalizacja są bardzo ważne na etapie szczenięcych lat. Pies musi otrzymywać dużo różnorodnych bodźców zewnętrznych, dlatego warto go zabierać ze sobą w wiele różnych miejsc.
Karmienie
Zalecana dzienna dawka, dobrej jakości suchej karmy to 2-3 szklanki. Aby pies stale był w dobrej kondycji powinien mieć dawkowane porcje jedzenia w oparciu o jego:
- wielkość
- wiek
- aktywność fizyczną
- metabolizm
Pielęgnacja
Zrzucanie sierści u Airedale nie jest warunkowane porą roku. Aby zachować ją w dobrej kondycji należy czesać psa około 2-3 razy dziennie i okresowo kąpać.
Sierść nie musi być przycinana jednak większość właścicieli decyduje się na wizytę u groomera.
Aby uniknąć nadmiernego osadzania się kamienia na zębach powinno się je szczotkować około 2 razy w tygodniu.
Jeśli pies nie ściera pazurów, należy je regularnie przycinać
Często sprawdzaj stan uszu pod kątem zaczerwień i przykrego zapachu – co może świadczyć o infekcji. Przecieraj je wilgotnym wacikiem o neutralnym PH.
Ciekawostki
Podczas I wojny światowej pies o imieniu Jack biegnąc pod ostrzałem artylerii niósł wiadomość do brytyjskiej kwatery głównej. Informacja, którą niósł uratowała jego batalion. Niestety Jack poniósł śmierć na skutek odniesionych obrażeń. Został odznaczony krzyżem Wiktorii.