Agresja u psa, przeraża zarówno osobę będącą jej celem jak również samego właściciela. Bycie właścicielem psa, który zaatakował innego człowieka lub jego zwierze jest czymś bardzo stresującym i wiąże się z konsekwencjami prawnymi. Według danych 1% pacjentów przyjmowanych na SOR i izby przyjęć to efekt pogryzienia przez psa a połowa ofiar to dzieci poniżej 10 roku życia.
Agresja to cecha, która może sprawiać poważne problemy w wychowaniu czworonoga. Nie jest ona zwykle określona odgórnie przez wiek, rasę i płeć. Jeśli jednak, już młody pies wykazuje cechy agresji, to może mieć to podłoże genetyczne i będzie bardzo trudne do opanowania w dalszym toku uczenia psa określonych zachowań. Jednak nie ma lekarstwa na te cechy charakteru. Jedynie mozolna praca z zwierzęciem może przynieść zadowalające efekty.
Objawy agresji u psów.
Wielu agresywnym objawom, towarzyszy lękliwa postawa ciała oraz uległe zachowanie. Dużo psów okazuje te cechy gdy są osaczone, nie mogą uciec lub zostały sprowokowane.
Istnieje wiele rodzajów agresji – dominująca, defensywna, zaborcza, terytorialna, drapieżna, rodzicielska czy wywołana bólem, strachem lub karą.
Psy demonstrują agresywne zachowanie poprzez:
- Warczenie
- Szczekanie
- Nieruchomą postawę
- Bezpośrednie spojrzenie
Kiedy pies zmienia postawę na przyjazną objawia się to zazwyczaj opuszczeniem głowy oraz ogona.
Powody agresywnego zachowania u psów:
- Dojrzewanie
- Czynniki genetyczne
- Środowisko
- Predyspozycje rasy
Agresja i zachowanie obronne może być również normalną reakcją psów na daną sytuację. Zwierzęta maltretowane, surowo karane czy brutalnie traktowane, wykazują bardzo wiele zachowań agresywnych.
Aby zrozumieć przyczyny agresji u psów warto przeanalizować okres dojrzewania szczeniąt.
Od 3 do 14 tygodnia życia, krytycznie potrzebują socjalizacji. Dlatego najlepiej nabyć psa w wieku między jego 7 a 8 tygodniem życia.
Okres dojrzewania rozpoczyna się do 14 tygodnia życia i kończy wraz z osiągnięciem dojrzałości płciowej czyli w wieku około 15 miesięcy. Jeśli socjalizacja psa nie została przeprowadzona w prawidłowy sposób do 14 tygodnia życia, może on mieć problem z zaufaniem do innych ludzi i zwierząt. Od początku dojrzewania do osiągnięcia dojrzałości, psy stają się opiekuńcze i mają tendencję do szczekania na obcych.
Psy, które były hodowane w celach obronnych jak – rottweilery czy dobermany są z natury bardziej agresywne. Teriery, których celem było polowanie na drobną zwierzynę, zachowują tę cechę i wykazują zachowania łowieckie.
Samice w rui oraz karmiące są również bardziej agresywne.
Pies mieszkający z rodziną, będzie ją traktował jak swoje stado. Jego celem stanie się ugruntowanie swojej pozycji i dlatego rzuci wyzwanie bardziej uległym osobom jak dzieci. Jeśli pies warczy pilnując jedzenia lub swojej rzeczy natychmiast dyscyplinuj to zachowanie, jeśli tego nie zrobisz będzie on myślał, że zdobywa dominację nad członkami rodziny.
Skąd wiemy, że pies jest nad wyraz agresywny i potrzebna jest terapia.
Diagnoza na ogół jest stawiana na podstawie obserwacji zachowań dominacyjnych, agresji konfliktowej i zachowań względem swojego „stada”.
Obecnie nie stosuje się żadnego farmakologicznego leczenia, zmniejszającego agresję u psa. Trening behawioralny jest zalecaną terapią.
Terapia.
Nie ma lekarstwa na negatywne emocje u psa. Terapia polega na wprowadzeniu do szkolenia technik pomagających opanować gniew psa. Przezwyciężenie strachu jest głównym celem „leczenia” gdyż to on zazwyczaj wyzwala agresję. Ponadto najważniejszym zadaniem jest zapobieganie jakichkolwiek obrażeń spowodowanych przez naszego psa względem innych ludzi lub zwierząt.
Nie można pozwolić aby pies nas zdominował. Jeśli brak Ci stanowczości i masz zbyt łagodny charakter, psy ras uznawanych za agresywne nie będą dla Ciebie dobrym wyborem.
Sterylizacja samców pomaga zmniejszyć agresję i dominację psa jednak nie zawsze jest wystarczająca i wdrożenie odpowiedniej socjalizacji będzie zalecane.
Profilaktyka.
Odpowiednie wychowanie psa, to podstawa zapobiegania agresywnych zachowań w przyszłości. Gonienie za dziećmi, gryzienie butów czy skakanie na ludzi powinno być zabronione. Kary fizyczne też nie są niczym dobrym w procesie socjalizacji psa. Oswajanie psa z ludźmi i innymi zwierzętami oraz uświadomienie go jakie miejsce zajmuje w hierarchii waszej rodziny to podstawa.